3de etappe van 9 maart – 17 maart 2025
Na op 8 maart de evenaar overgestoken te zijn vorderen we langzaam in de richting van Salvador. Nog ong. 900 mijl te gaan.
De doldrums zijn nog niet achter ons en regelmatig moet nu de motor aan om wat vorderingen te maken. De wind is zwak, minder dan 10kn. Omdat het warm, 30 graden, en vochtig is halen we af en toe de snelheid uit de boot en springen overboord om aan een lange lijn met reddingboei achter de boot te hangen en in het oceaanwater wat af te koelen. Maar het water is ook 26 graden.
Op dinsdag 11 maart merken we dat de biervoorraad wel erg snel slinkt, dit gaan wij zo niet redden tot Salvador. Besloten wordt om een omweg van 30 mijl te maken naar Recife, daar bier bij te tanken en dan weer door te gaan. De koers wordt verlegd, nog ong. 200 mijl naar Recife. Op weg naar Recife hijsen we de Braziliaanse gastenvlag in het want samen met de gele quarantainevlag, het teken dat we willen inklaren. ´s Avonds krijgen we bezoek van een grote school van zeker 25 dolfijnen die langs de boot schieten en regelmatig uit het water springen. Ze geven een mooi show weg. We genieten. Op 13 maart om 03.00 ´s nachts lopen we Recife aan. Er is een nieuwe, bijna lege marina vlak bij het Novotel. We meren af en drinken het laatste biertje. Precies uitgekomen!! De volgende morgen eerst naar de havenautoriteiten om in te klaren. Dat gaat vrij snel. Daarna inkopen doen. Recife is een grote stad, ong. 1,5 miljoen inwoners, vrij vlak, een mengeling van oud (verwaarloosde) en nieuwe gebouwen, weinig historische gebouwen.
Rond 1650 was Recife de hoofdstad van de Nederlandse kolonie Brasilia, nadat Nederland deze veroverd had op de Portugezen. Deze Zuid Amerikaanse kolonie stond onder leiding van de WIC (West Indische Compagnie) die ook gebieden had in Noord Amerika, Cariben en west Afrika. Van de Nederlandse aanwezigheid is niets meer terug te vinden. De aanwezigheid was ook vrij kort, ong. 50 jaar, daarna gooiden de Portugezen de Nederlanders er weer uit.
´s Morgens nog even uitgebreid ontbijten in het Novotel, nog de laatste verse groenten en fruit inslaan op de markt. En dan weer vertrekken richting Salvador. Nog ongeveer 400 mijl te gaan. De passaatwind is nu redelijk stabiel , 10 – 15 kn ZO. De genaker kan op en we maken een mooie snelheid van ong. 6kn. De zee is vrij kalm, geen deining of grote golven, prachtig blauwe kleur en ook de lucht is strak blauw met een enkel wolkje. We zetten een vrolijk muziekje op, Braziliaanse muziek en reggae om alvast te wennen aan ons verblijf in Brazilië. Dit is perfect zeilen.
Op zondagmiddag 16 maart is de te zeilen afstand naar Salvador nog minder dan 100 mijl, weer een reden om een extra oorlam te nemen. Er is nu toch weer genoeg voorraad aan boord!!. Op maandagmorgen net voor het binnenvaren van de baai van Salvador springen we even overboord om nog te genieten van het frisse (26 graden) en heldere oceaanwater alvorens om 9.00 lokale tijd de baai van Salvador binnen te varen. De lucht temperatuur is alweer 30 graden. De marina in Salvador is ruim en er zijn niet veel boten. Plaats genoeg om af te meren. Maar de havenmeester doet erg moeilijk en ingewikkeld. Uiteindelijk mogen we gewoon blijven liggen op de gekozen plek. Het kost ons ´s morgens wel 3 uur om in te klaren, de immigratie politie, de douane en de havenautoriteiten nemen allen hun tijd om onze documenten te controleren en die aan te vullen met een extra stapel documenten van hen. En deze procedure moeten we ook doorlopen als we weer weg willen varen naar een volgende staat binnen Brazilië.
´s Avonds gaan we de stad verkennen en uitgebreid genieten van een flinke Zuid-Amerikaanse biefstuk. Salvador is een levendige stad met ong. 2,5 miljoen inwoners en met veel historische gebouwen, sommige wel behoorlijk verwaarloosd en er zijn veel terrasjes met levendige , luide muziek. Het is er gezellig en de mensen zijn erg vriendelijk.
Er is veel ferry-verkeer over de baai en de veerboten varen fullspeed wat behoorlijke golven veroorzaakt. Ondanks dat we dubbele grote springveren op de landvasten tussen achterkant van de boot en steiger gezet hebben om schokken te voorkomen, trekt de Spirit ´s nachts een klamp uit de steiger (het hout was gewoon verrot) en drijven we een eindje weg. We zitten gelukkig nog vast aan de mooring op de zeebodem aan de voorkant. Aan de klamp zat ook de waterleiding en die is gebroken met een fontein als gevolg. Gelukkig stond elektropaal los van de klamp, dus geen kortsluiting deze keer zoals in Mindelo. De havenmeester was niet erg vrolijk die dag.
De schipper wil hiervandaan naar huis vliegen vanwege een sterfgeval en het andere bemanningslid vertrekt binnenkort ook, want hij moet weer gaan werken. Ik blijf aan boord en maak plannen om met de schipper samen verder te varen naar Rio de Janeiro, 800 mijl verderop, 6 dagen varen of eventueel met tussenstops. Hij voelt daar ook veel voor en zal dat tijdens zijn reis naar huis daar bespreken, want verwanten willen graag naar Brazilié komen en aan boord van de Spirit verblijven. Maar als je de keuze hebt tussen Rio of Salvador zou ik het wel weten, ook al is de Carnaval in Rio nu voorbij.
Grote kans dus dat we samen verder zeilen en dat er een vervolg komt. Ik kijk er naar uit.
Theo.
Klik op de eerste foto en scroll daarna door de foto’s:
