Ik weet niet hoe het u vergaat maar bij mij is het zo dat bij elk bezoek aan een winkelcentrum of vlooienmarkt ik steevast met wat aankopen, al dan niet nodig, thuis kom. Dat gaat al jaren zo met als gevolg dat de beschikbare ruimte voor al die prullaria zorgen begint te baren. Veel van het eerder aangekochte heeft al plaats moeten maken voor recente aankopen, maar weggooien? Nee dat lukt niet zo goed.
Er moet opslagruimte gecreëerd worden.
Mijn vrouw stelt voor de ruimte boven de hangkastjes in de slaapkamer te benutten, plakjes aan de zijkant maken en een deurtje er voor en klaar is kees is haar advies.
Terwijl ik dit overpeins zie ik vanuit mijn balkon een buurman een gedemonteerde ikea kast naar de basura brengen. Dat zijn de planken en deurtjes flitst er door mijn hoofd. Snel naar beneden en wat planken veilig gesteld. De volgende dag in rap tempo de planken op de juiste maat ingekort en kan met de montage worden begonnen. Nu ben ik geen timmerman maar kwam er snel achter dat schroefjes en scharniertjes nodig zijn om de klus te klaren.
Een kennis die toevallig een bakkie kwam doen zei tegen mij dat ik die spullen bij de chinees op de Avenida Galdar kan kopen. Dus Johnny naar de Galdar en daar naar binnen bij de chinees met de toepasselijke naam Shanghai.
So de ju, wat een uitdragerij, lange straatjes met rekken tot het plafond vol gepropt met allerlei zaken. Je ziet tussen de bomen het bos niet meer.
Pardon, kunt u mij vertellen waar ik de schroefjes kan vinden vraag ik aan een medewerker. Deze kijkt mij aan met half dicht geknepen ogen, een soort spleetogen zal ik maar zeggen, en verwijst mij een paar straatjes verder. Aha daar heb ik de rekken gevonden met hetgeen ik op zoek ben. Ook hier is de overdaad er de oorzaak van dat ik lang moet zoeken maar ik heb ze gevonden.
Nu snel naar de kassa waar mij een blijde verrassing te wachten staat 80 en 95 cent moet ik afrekenen. Hoe kunnen zij het er voor maken denk ik bij mij zelf.
Thuis gekomen snel uitpakken en beginnen.
Maar wat is dat? De plasticverpakking van van de schroefjes en scharniertjes werkt niet mee. Met geen mogelijkheid, zonder mij zelf te verwonden, krijg ik spul uit de verpakking. Mijn vrouw hoort mijn geklaag en kijkt op van het boek wat ze aan het lezen is. Misschien heeft de chinees er speciaal gereedschap voor, hoor ik haar zeggen. Met half dicht geknepen ogen kijk ik haar aan. Ik heb van nature geen spleetogen dus zij ging wijselijk weer verder lezen. Een ijzerzaag bleek nodig om de schroefjes te bevrijden. maar eind goed al goed de kastjes zijn klaar en ingeruimd met de overtollige rommel.
Zo, zondag maar weer eens naar de vlooienmarkt, je weet maar nooit wat je ziet.
Johnny
