Even terug in Holland ben ik op het oude adres even wezen klussen. Nou ja klussen? Het liep al snel uit de hand. De klus werd steeds groter en mijn leeftijd begon tegen te stribbelen.
Maar de klus is geklaard en dus was het de tijd om te gaan ontstressen.
Drie weekjes naar Playa leek mij wel gepast. Ticket bij Transavia besteld en de 17e juni is het vertrek. De keus is op Schiphol gevallen daar het goed met de trein bereikbaar is. Echter wat gebeurt: de vakbonden en de NS kunnen het niet eens worden en de stakingen volgen elkaar in rap tempo op. De 16e wordt bericht dat morgen, de 17e, geen treinen rijden naar Schiphol. Tjonge tjonge wat nu?
Uit eindelijk een Schiphol taxi besteld en in verband met de te verwachte chaos 5 uur voor vertrek besteld.
Op de 17e belt de chauffeur of het goed is dat hij een half uur eerder komt. Ik prijs mij gelukkig met dit bericht en inderdaad hij is er precies op tijd. Ik beloon hem al met de fooi die ik in mijn gedachten had en hij begint een gesprek terwijl hij gas geeft.
Nu bleek de man te zijn ingeënt met een grammofoonnaald, hij bleef kletsen en voor ik het wist had hij via een sluiproute de vertrekhal op Schiphol bereikt. Hé nu al, zei ik verbaasd. Hij had er drie kwartier over gedaan. De voorspelde file was uit gebleven. Breed grijnsde hij naar mij terwijl hij mijn reistas overhandigde.
Nou daar sta je dan, vier en half uur te vroeg en zo gezellig is Schiphol ook nou weer niet. Maar goed ik ben veilig op Playa aangekomen en de aankomst routine wordt in gang gezet, water en elektra weer aansluiten en kranen even door laten lopen TV aanzetten om te horen en zien hoe de dag is verlopen in Holland.
Heee, wat is dat, geen internet en geen internet betekent heel veel dingen niet. Gelijk Vodafone bellen, dat bleek een heilloze onderneming. Laat maar, dacht ik. Morgen zie ik wel verder.
Het kantoor van Vodafone is in Vecindario dus Johnny daar naar toe. Een lieve dame weet mij te vertellen dat er een storing is die elk moment kan worden opgeheven. Thuis gekomen blijkt dit juist te zijn echter ik heb geen internet maar ben wel verbonden. Voor de tweede keer naar Vecindario en leg het die zelfde lieve juffrouw uit. Zij en de inmiddels aangeschoven chef kunnen het probleem niet oplossen, dat moet een technieker doen.
Om een afspraak te maken moet je de beschikking hebben over een Spaanse telefoon. Ik heb alleen een Hollandse dus snel en handig wisselt de chef de Sim kaartjes en de afspraak komt tot stand. Morgen tussen negen en twaalf komt hij langs en inderdaad hij is op tijd.
Wat het geweest is weet ik niet maar hij had anderhalf uur nodig om de aansluiting te herstellen.
Zo, de rust keert na deze heftige periode weer. Nu enkel nog de Sim kaartjes wisselen het is een priegel werkje maar het lukt mij.
Om verder te gaan moet de code van de kaart ingetoetst worden staat er op het scherm. Jezus, nou dat weer die code heb ik natuurlijk thuis veilig opgeborgen. Ik krijg het zo langzamerhand Spaans benauwd. Johnny verman je, spreek ik mij zelf toe je zou gaan ontstressen.
Ik kom weer langzaam op de aarde en pak de flacon factor 50 trek mijn zwembroek aan en ben gaan zwemmen en zonnen. Hhhhheeerlijk. O, ja mijn Hollandse nummer is een tijdje niet bereikbaar. Dus sluit ik mij aan bij de woorden van de NS en Vodafone. “Sorry voor het ongemak”,
Groeten Johnny.
John Mühlbauer