De kramp uit mijn benen is nog niet helemaal verdwenen of ik moet weer met Transavia terug naar Nederland.
Bij thuiskomst wacht mij een koud, en voor de kerst, een ongezellige flat. Vele jaren terug heb ik alle kerstspullen naar de kringloop gebracht. Maar ik moet toch nog ergens wat snoeren met lampjes hebben dacht ik dus na wat zoeken in de berging heb ik ze gevonden. Na ze keurig te hebben opgehangen rest enkel nog het aansluiten.
Maar wat blijkt alle contactdozen zijn reeds bezet. De oplossing is een drieweg stekker maar helaas die zit niet in de doos. Gauw naar de bouwmarkt om dat ding te kopen. Nee meneer, zegt de verkoper, die dingen zijn al jaren verboden en mogen niet meer verkocht worden. Ja wat nu? U kunt het op de markt proberen is zijn advies.
De hulpvaardige marktkoopman begint gelijk in wat bakken en mandjes te zoeken. Ja ja, ik weet wat u bedoelt met een drieweg stekker. Maar het wil niet vlotten. Als ik zijn verwensingen hoor die gepaard gaan met het zoeken zeg ik ‘laat u maar’. Intussen kunnen zijn uitlatingen het daglicht nog amper nog velen. Maar zo snel kwam ik niet van hem af.
He! Wacht nou effe, en hij stapt in zijn bus en zoekt verder.
Een luide triomfkreet kondigt de vondst aan en hij komt zijn bus uit met een zwart bakelieten exemplaar. Kijk, dat ding is nog van mijn vader zaliger geweest maar u mag hem hebben voor 50 cent. Thuis gekomen gelijk de snoeren verbonden met de driewegstekker en nu het hoogtepunt, in de contactdoos met dat ding.
Hé?, wat nou weer, dat ding past niet. In mijn seniorenflat zijn contactdozen geplaats die het onmogelijk maken driewegstekkers te gebruiken.
Uiteindelijk heb ik toch de lampjes aan het branden gekregen.
Om met de kerst toch nog een goede daad te verrichten heb ik de stekker de volgende dag weer aan de marktman terug gegeven. Hij was toch nog van uw vader geweest? Ja, ja en hij bedankte mij en legde hem, alsof het een kroonjuweel was, weer terug op zijn kraam.
Fijne feestdagen gewenst.
Johnny
