5de etappe, Sant Andre naar Rio de Janeiro. 14 april –11 mei 2025
Op 14 april doen we ´s morgens nog eerst inkopen in Santa Cruz de Cabrail, een plaats verderop op de rivier. Een half uurtje wandelen en nog met de veerpont over. We kunnen er niet met de boot komen want de rivier is te ondiep.
Santa Cruz is klein, maar alles wat wij nodig hebben is er te koop. De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Na de proviandering terug naar de boot en klaarmaken voor vertrek. We willen naar de Abrolhos eilanden, een natuurgebied voor de kust, op onze weg naar Rio, ong. 150 mijl zuidwaarts.
De start verloopt rustig en is bezeild, maar gaandeweg komt er meer wind, vele buien en schiftende winden. In tegenstelling tot de voorspellingen wordt het zelfs aan de wind zeilen. Dat schiet niet zo snel op. Bovendien waren wij door de steeds bezeilde koersen die we hadden wat gemakzuchtig geworden en hadden voor vertrek niet alles gecontroleerd. In de voor- en achterbadkamer hadden we vergeten om de beide buitenkranen van de wasbakafvoeren dicht te draaien. Bij het kruisen aan de wind en het over een wisselende boeg hangen ging het zeewater door de open kranen naar binnen hevelen. Op een gegeven moment hoorden we water klotsen binnen. De vloervlonders dreven al. Snel de buitenkranen dicht draaien, de lenspompen aan en daarna droog maken. Weer een les om nooit gemakzuchtig te zijn op zee. Het weer kan altijd veranderen.
Na 1,5 dag laten we het anker vallen achter een van de Abrolhos eilanden. De marine, die het natuurgebied bewaakt, waarschuwde ons dat we alleen met vergunning aan land mogen. De volgende dag vragen we de vergunning aan, maar de beheerders hebben voorlopig geen tijd, want ze moeten vogels en vissen tellen, natuurbeheer heeft voorrang. Duiken mogen we ook niet, dat kan alleen in georganiseerde groepen, wat te regelen is in een haven 35 mijl verderop!! Dus gaan wij snorkelen. Het water is helder, 25 graden en we zwemmen tussen de schildpadden, roggen, vele gekleurde vissen en prachtige koralen. Na 2 dagen is er nog geen zicht op een vergunning, dus besluiten we om te vertrekken, ook omdat de wind gunstig is.
Op 18 april vertrekken we richting Vitoria, ong. 200 mijl verder zuidwaarts. ´s Nachts veel buien, maar niet veel wind. Ook krijgen we passagiers, vogels die onze dinghy, die in de davits hangt, als rustplaats gebruiken. Daar leggen ze geen paaseieren in maar wel uitwerpselen!! Ook krijgen we weer bezoek van een school dolfijnen die een tijdlang met de boot meezwemmen, een mooi gezicht.
Op paaszaterdag komen we in Vitoria aan, een stad met ong. 400.000 inwoners, maar met voorsteden meer dan 1,5 miljoen. Vitoria ligt aan een mooie baai, de Portugezen wisten wel goede locaties te kiezen waar ze veilig nederzettingen konden bouwen. Wij gaan in de baai achter een eiland vooranker. Hier meer naar het zuiden, waar het klimaat iets minder tropisch is, wordt het leven iets mondainer. Er zijn nog wel restaurants die om 20.00 sluiten, maar we ontdekken een wijk waar ´s avonds nog veel leven is en een gezellige drukte met leuke samba muziek. We besluiten prompt om met Pasen hier te blijven. Dat gaf ons ook de kans om een elektrische lier een servicebeurt te geven. Daar bleek zoveel zand en stof in te zitten door de calima en harmatan Saharawinden van de Canarische Eilanden en Kaap Verden, dat er geen goed contact meer gemaakt werd. Goed schoonmaken was de oplossing.
Klik op een afbeelding en scroll daarna door de foto’s. Het verhaal gaat onder de foto’s verder…
Het eten in een van de restaurants in Vitoria was kennelijk toch niet zo goed want we werden alle twee wat ziek. Na 1,5 dag ging het weer beter en konden we vertrekken. Nog ongeveer 300 mijl naar Rio. We vertrekken met een mooi bezeilde oosten wind maar gaande weg kwamen er stevige buien over en draaide de wind tegen en moesten we weer tegen de wind opkruisen. De buitenkranen waren nu wel allemaal dicht. De Spirit bleef netjes droog.
Na 1,5 dag lieten we het anker vallen in de baai van Buzio, een mooie ankerplek met een leuk en gezellig plaatsje. Wel toeristisch want er komen veel dagjesmensen uit Rio. We kunnen hier ook diesel en water tanken aan een pomp aan de steiger, iets wat in niet veel plaatsen langs deze lange Braziliaanse kust mogelijk is.
Op zondag 27 april lichten we ´s middags het anker om de laatste 100 mijl naar Rio te varen. Weer met een mooi bezeilde wind, maar deze zakt later weg zodat de motor bij moet. Op maandag 28 april varen we Rio de Janeiro binnen langs het beroemde Copacabana strand. Er is geen goede marina in Rio maar wel een perfecte ankerbaai met vaste moorings. Op aanwijzingen van de havenmeester die ons in zijn bootje tegemoetkomt, maken we vast aan de mooring waar de Spirit voorlopig blijft liggen. We hebben het doel van deze reis bereikt en de fles ter beloning kan open om een aankomstborrel in te schenken.
Voor de statistieken: Afgelegde afstand vanaf Cabo Verde, Sal waar ik aan boord kwam, 3100 mijl. Waarvan ongeveer 1850 mijl voor de oversteek van Mindelo naar Recife, afgelegd in 12 dagen en daarna nog ong. 1100 mijl langs de Braziliaanse kust. Totaal 24 nachten op zee gevaren, slechts 3 havens aangedaan: Mindelo, Recife en Salvador en de rest achter anker of aan een mooring. Totale reisduur 61 dagen. Het was een hele mooie en relaxte zeilreis welke naar meer smaakt.
Nu nog genieten van Rio, maar eerst het gebruikelijk rondje voor de documenten langs politie, douane en havenautoriteiten. Daarna een bezoek aan het Copacabana strand. Helaas konden we daar niet zwemmen want er hingen rode vlagen vanwege de hoge branding en bovendien werd het strand volgebouwd met ontzettend grote geluidboxen voor de show van Lady Gaga die hier op 3 mei zou optreden. Er werden meer dan 2 miljoen bezoekers verwacht.
Met de kabelbaan naar boven naar de Suikerbroodberg waar we een prachtig uitzicht hadden op Rio, de havens, vele eilanden en het beroemde Christusbeeld.
Op 1 mei, feestdag, had de havenmeester een grote BBQ georganiseerd aan boord van zijn partyboot, voor de gastliggers en Brazilianen in de haven. Erg gezellig en zeer internationaal met de vele zeilers en heel veel lekker Braziliaans vlees.
Wij, Matthias de schipper en ik, besloten om het optreden van Lady Gaga niet af te wachten en samen het binnenland in te gaan. Op 3 mei vlogen we naar de Iguacu watervallen, de grootste ter wereld, een van de 7 wereldwonderen. We starten aan de Braziliaanse kant met eerst een helikoptervlucht over de hele watervallen, 2,5 km breed, indrukwekkend. Daarna met een rubberboot langs en onder de watervallen door, een natte bedoening, daarna een stevige wandeltocht langs de watervallen. Ondanks dat het nu de droge periode is stroomt er nog erg veel water, In oktober begint de regentijd en in december-februari zijn de watervallen op hun sterkst.
De volgende dag de grens over met Argentinië waarvandaan de watervallen nog beter bekeken konden worden. Daarna het drielandenpunt: Brazilië, Argentinië, Paraguay waar de rivieren Parana en Iguacu samenkomen.
Klik op een afbeelding en scroll daarna door de foto’s. Het verhaal gaat onder de foto’s verder…
Vanuit Iguacu doorgevlogen naar de Pantanal, een groot (net zo groot als Engeland) drassig en nat natuurgebied op de grens van Brazilië, Paraguay en Bolivia. Daar verschillende wildsafari’s gemaakt: in bootjes over rivieren en kreken, gevist op de piranha´s, met een pick-up jeep over zeer hobbelige paden of zelfs geen paden, via een tocht op een paard, wandelend, zowel bij dag als bij nacht om de verschillende dieren te zien. We hebben veel dieren en heel veel prachtige kleurrijke vogels gezien, maar helaas niet de katachtigen: Jaguar, Puma en Ocelot, die zijn te schuw of waren ons te slim af. Misschien volgende keer maar, want Brazilië is in alle opzichten de moeite waard, prachtige natuur, mooie kusten en stranden, goed eten, vriendelijke mensen(behalve een paar geflipte junks), prachtig klimaat.
Klik op een afbeelding en scroll daarna door de foto’s. Het verhaal gaat onder de foto’s verder…
Nu nog een aantal dagen de boot op orde maken en verder genieten van Rio. Daarna gaat Matthias tijdelijk terug naar huis en ik vlieg door naar Japan om Ludo, Yuki en de kids op te zoeken.