Vandaag alweer de tweede wandeling van het nieuwe jaar; een mooie kustwandeling startend en eindigend in Arguineguín. Voor mij de eerste wandeling van het nieuwe jaar, omdat de feestdagen in Nederland zijn doorgebracht en ik de wandeling van 4 januari daardoor helaas gemist heb. Helaas, omdat ik altijd weer met plezier meewandel en met plezier aanschuif aan de aansluitende gezamenlijke lunch.
Maar vandaag dus wandelen. Zoals gebruikelijk verzamelen bij een prima koffietentje bij de markt in Arguineguín. De groep is deze keer weer groot; 55 deelnemers in totaal. Maar een ieder krijgt zijn café Americano, zijn espresso of zijn cortado largo of cortado corto op tijd. Genietend in de al warme zon heeft iedereen elkaar na lange tijd veel te vertellen. Als het dan ook om 10.30 uur tijd wordt om te vertrekken, valt het voor Jennemie nog niet mee om ieders aandacht te krijgen.
Maar Jennemie heeft deze keer een ludieke manier om snel ieders aandacht te krijgen. Iets met paaldansen!!!!! Het werkt wel en Jennemie legt even de ‘spelregels’ uit, waarna we op pad gaan.
De wandeling gaat langs de kust en stranden richting Anfi. We hebben onderweg volop zon, maar ook een heerlijke westenwind. Dat levert mooie plaatjes op. De golven slaan op de rotsen. Blijft een mooi gezicht! Onderweg een stukje ‘klunen’ door wat zand en over wat rots(jes). Al gezellig pratend wandelen we al weer snel langs de boulevard bij Anfi waar we in groepjes gezellig neerstrijken in de diverse strandtentjes voor een koffietje of drankje.
Uitgerust en wel gaan we aan het laatste stuk van de wandeling beginnen. Dat wil zeggen; er moet eerst nog een stukje omhoog gelopen worden vanaf de boulevard naar de doorgaande weg. Gelukkig is er voor degene die dit wenst de mogelijkheid om dit met de lift te doen. Ik schat dat de animo voor lift, dan wel lopen ongeveer gelijk is. Ondergetekende gaat lopen en ik moet zeggen dat het nog best pittig is. Het is op een gegeven moment echt steil omhoog! Gevalletje brandende kuiten en zo. Maar éénmaal boven is de beloning daar. Een prachtig uitzicht over de baai. De ongemakken zijn bij een ieder snel vergeten. Als alle liftgangers ook boven zijn gaan we op pad. Langs de kustweg door het gezellige kleine kustdorp Patalavaca (een Scandinavisch bolwerk) naar het Ancora Shopping Center in Arguineguín, waar we bij Restaurante Grill Madonna gaan lunchen.
Onze voorop loper Jan, die onderweg goed de pas erin hield, maar er wel voor zorgde dat de groep niet teveel uit elkaar viel, is in het Shopping Center dan toch heel even de weg kwijt. Alles lijkt dan ook op elkaar. Maar met elkaar lukt het dan toch om bij het restaurant aan te komen waar we hartelijk worden ontvangen. Iedereen vindt een gezellig plekje aan de gereserveerde tafels.
De stemming zit er goed in, het eten smaakt prima! Het is een gezellige boel. Waar de dames bij mij aan tafel de porties eten, lekker maar een beetje Mas vinden, mag de ober/eigenaar van de dames bij het vullen van een glaasje wijn wel een beetje Mas schenken. De vrouwelijke charmes worden al joelend in de strijd gegooid en de ober bezwijkt en schenkt de hele fles leeg en de glazen Mas dan vol. Salud dames!
Aan tafel maakt ondergetekende kennis met, voor mij in ieder geval, nieuwe wandelaars die in Nederland om de hoek van IJmuiden blijken te wonen. Wat is de wereld toch klein in ons mooie Gran Canaria! We hebben elkaar veel te vertellen en tegen de tijd dat de lunch voorbij is, is het qua stem bij ondergetekende ook voorbij. Alleen nog piepen en kraken. Gelukkig is mij gevraagd een stukje te schrijven en niet te vertellen. Tot zover mijn beleving van weer een geslaagde vlakwandeling. En met dank aan de kanjers van het vlakwandelteam Fria, Leen, Jennemie en Jan.
Marijke Timmers
