Circus du Soleil heeft haar tenten in Maspalomas opgesteld en ik was voornemens er een bezoekje aan te brengen. Nou dat is gebeurd. De reclamecampagne die het circus hier maakt is overweldigend. Taxi’s, openbaar vervoer, alles is bestickerd met de mooiste afbeeldingen en alle lichtmasten zijn voorzien van vaandels met de meest uiteen lopende aandachttrekkers. Het is echt overweldigend wat er uit de kast is getrokken. Via internet is het de makkelijkste manier om een kaartje te kopen. Dus Johnny achter de computer de site opgezocht om e.e.a. snel te regelen. Met een paar handelingen ben ik waar ik wezen moet en heb een plaats uitgezocht op de tweede rij in het midden. Zo, nu rest nog de betaling om de zaak af te ronden en wat blijkt het meest elementaire voor het circus, namelijk geld binnen krijgen, gaat het
moeilijkst. Er zijn namelijk 2 mogelijkheden je bent ingezetene of toerist. Mijn keuze is zo gemaakt; ik heb namelijk een deelse residentia en beschik over een Spaans burgerservice nummer. Het kaartje kost dan ook niet 104 euro, zoals voor de toerist, maar nu 84 euro. Dat kenbaar maken van mijn residentia gaf veel problemen dus na lange tijd dacht ik dan maar die 104 betalen en ging naar betalen. Dat kon uitsluitend met een creditcard en ja die heb ik niet meer omdat alle betalingen via mijn gewone betaalpas kunnen. Je moet dus naar de
kassa bij het circus. Zo gezegd zo gedaan en de kassa bezocht. Maandag en dinsdag gesloten prijkte op het bord van de kassa, ja u raadt het al denk ik, het was maandag. Afijn woensdag een kaartje gekocht als resident en de volgende dag de voorstelling bijgewoond. Het heeft iets sprookjesachtig als je aan komt rijden en je ziet al in de verte de tenten van het circus welke een hoog Anton Piek gehalte hebben. Alles in en rondom de hoofdtent maakt dat je al in een bepaalde stemming komt. De tent is tot de nok toe gevuld als het optreden begint. Je komt ogen te kort want er is tijdens een speciaal optreden, van een acrobatengroep of vuurvreters, over het hele toneel beweging van dansers en ander pluimage in de meest exotische klederdrachten welke weer begeleid worden door speciaal meeslepende muziek. In één woord geweldig.
Dat de muziek, er zijn maar 4 muzikanten, het geluid van een popconcert weet te overtreffen zal wel bij deze tijd horen. Tijdens de finale viel de artiesten een ellelang en oorverdovend applaus ten deel het geen dik verdiend was en ik ging dus voldaan naar huis.
Johnny je sprak over toneel en niet over piste, natuurlijk was er de bekende ronde plek waar de kunstjes werden vertoond maar deze was een soort van podium en niet de ronde zandbak waar vroeger de kunstjes in werden vertoond. Ik miste dat gevoel wat ik op de een of andere manier heb overgehouden van uit mijn jeugd over de betekenis van wat een piste behelst. Mijn gedachte gaan dan ook weer naar de lagere school en in het bijzonder naar Wimpie de Graaf een klasgenoot en vriendje waar ik veel mee optrok. Wat heeft dat er nou mee te maken zult u wel denken, nou, de vader van Wimpie maakte deel uit van het vaste orkest van theater Carré en zo had Wimpie gratis toegang tot het theater als er geoefend werd en mocht de generale repetities bijwonen.. Wimpie nam mij vaak mee en als zodanig heb ik heel veel ijsshow en circus voorstellingen gezien. Een ieder mag zijn eigen oordeel er over vellen maar de herinneringen die ik heb aan het circus van toendertijd overtreffen toch die van het hedendaagse circus. Het gebeurde daar echt in de piste. Men had daar geen dansers en zangeressen nodig om de act iets extra’s te geven. Adembenemend zat je vast geplakt aan je stoel als de leeuwentemmer de kooi betrad waar soms wel zes leeuwen keurig op een sokkel plaats namen omdat de man een paar klappen in de lucht maakte met zijn zweep of dat er zeeleeuwen een bal op hun neus konden opvangen. Lippizaner paarden liepen rondjes met berijders die de meest gewaagde stunts
vertoonde. Ja, zelfs olifanten traden op en liepen hun rondje met de voorpoten op de rug van de voorganger. Ja, dat was een piste daar gebeurde het en dat gevoel heb ik nog steeds, zo merkte ik. Maar ja dieren zijn taboe in het circus zelfs het vlooientheater is niet meer.
“Het zeer geëerde publiek”, zoals de prachtig uitgedoste opperstalmeester het uitsprak, moet het nu met dansers en decibellen doen in plaats van dieren. Maar zoals eerder vermeld ik heb erg genoten en het is een aanrader, maar circus?
Met vriendelijke groet John Muhlbauer
