Je mag de tennisafdeling van de NVGC gerust een inclusief clubje noemen.
Om te beginnen doen er (uiteraard) zowel mannen als vrouwen mee, waaronder enkele homo’s, transpersonen en waarschijnlijk ook bi’s en swingers, maar geaardheid en/of seksuele voorkeur is op de baan – gelukkig maar! – geen gespreksonderwerp. Verder hebben enkele regelmatige deelnemers een zogenaamde migratieachtergrond, variërend van Nederlands-Indië, Caribisch Nederland, Duitsland en Argentinië tot China. Marokkaanse en Turkse Nederlanders zijn nog niet gesignaleerd (die overwinteren waarschijnlijk liever in hun respectievelijke land van herkomst). Ook de Vlaamse inbreng stelt wat teleur, terwijl er meestal de nodige Brabo’s en Limbo’s – toch hun naaste buren – meedoen, met wie ze gezellig in hun regionale variant van het Nederlands zouden kunnen kleppen. Trouwens, ook het Hoge Noorden is meestal goed vertegenwoordigd; je hoort dan ook op gezette tijden, als de bal niet terechtkomt waar de bedoeling was, een vloek vallen met dik Gronings accent.
De term overwinteren is al gevallen. Zoals bij de meeste activiteiten van de NVGC, spelen ook in de tennisclub overwinteraars een hoofdrol, al duurt die overwintering bij de een wat korter of langer dan bij de ander, of wordt die afgewisseld met een tussentijds verblijf in het Vaderland voor familiebezoek, om medische redenen en wat dies meer zij. Maar naast de overwinteraars groeit onder de deelnemers ook het aantal vaste bewoners van het eiland, waaronder (markt)kooplui, ambachtslieden en de onvermoeibare Willeke De Neve, decennialang de organisatrice van het tennisgebeuren en nu naast vaste speelster ook erelid van de club.
Over organisatie gesproken, die is nu in handen van de eveneens onvermoeibare Monique Hoogenhuizen. Zij maakt de wekelijkse indeling, rekening houdend met al dan niet kenbaar gemaakte voorkeuren (“ik wil graag met die en liever niet tegen die”), speelsterkte, tenniservaring, houding op de baan en daarbuiten, familie- en andere banden, enz.: beslist geen sinecure! Haar printer spuwt elke zaterdag een prachtig overzicht uit waarop alle puzzelstukjes op hun plaats lijken te zijn gevallen. Bij aantreden tegen 15:00 uur in de namiddag ziet elke speler in één oogopslag met wie en tegen wie er – in wisselende koppels – gespeeld moet worden. De kleurig gedrukte vellen worden met een wasknijper op een daarvoor geschikte plek aan de zijlijn van elke baan gehangen; zodra na elke speelronde van een halfuur de (koe)bel klinkt, raadpleegt een ieder het overzicht en spoedt zich als onderdeel van een soort paddentrek naar de volgende tennisdate.
De beschikbare capaciteit op de gravelbanen van het tenniscomplex Conde Jackson in Maspalomas wordt op zaterdagmiddag niet zelden bijna volledig ingenomen door de Nederlandstalige tennisliefhebbers (een enkele keer mogen ook anderstaligen als invaller meedoen). Op bijna alle banen weerklinken dan luid, twee uur lang, in onze landstaal de bekende standen “vijftien-nul”, “dertig-veertig”, “voordeel”, “nadeel”, enz., plus natuurlijk het soms met enig leedvermaak uitgeroepen “uit!” of het meer toegeeflijke “in!”. Van een Duitse tennisoverwinteraar hoorde ik al eens de klacht dat hij en zijn maten op zaterdagmiddag niet hoeven te proberen een baan bij Conde Jackson te boeken: de Oranje tsunami duldt dan geen concurrentie. De min of meer vaste groep wordt namelijk elke week aangevuld met een aantal los-vaste spelers: vakantiegangers, wereldreizigers, digitale nomaden, overgevlogen familieleden, vrienden, buren, zakenpartners, maatjes van KNLTB-competitieteams, enz. Zij weten stuk voor stuk – via via of via de NVGC-website – de indeelster Monique te vinden, en deze weet ze telkens in de wekelijkse planning in te passen. Dit mengsel van vaste en incidentele deelnemers zorgt voor de nodige variatie en voor verrassende (sportieve) ontmoetingen.
Om mee te mogen doen betaalt iedereen een vaste bijdrage per keer (niet-leden van de NVGC een euroknaak meer dan leden) ter dekking van de kosten voor baanhuur, voor de aanschaf van ballen en deels ter spekking van de kas. Dit laatste om bij speciale gelegenheden een extra versnapering (nu eens een pizza, dan weer een tapa) tijdens de nazit te bekostigen. Voor het innen van de deelnamepenningen is de echtgenoot van een van de spelers verantwoordelijk. Het betaalritueel speelt zich af op het terras van de kantine, aan een apart tafeltje. Vooraf, wel te verstaan. Anders dan bijvoorbeeld bij een grote Duitse groep die ook bij Conde Jackson traint: daar wordt achteraf betaald. Dit verschil in aanpak was een Britse invaller opgevallen, die zich natuurlijk afvroeg of dat iets met de volksaard te maken had. Wie zal het zeggen?
De nazit (ook wel “derde helft” genoemd) is een belangrijk onderdeel van de speelmiddagen. Traditiegetrouw wordt na afloop van de wedstrijden aan een lange tafel op het terras de dorst gelest. Dan schuiven ook een aantal niet-spelende familieleden aan, alsmede oude en nieuwe scharrels, tijdelijk geblesseerden, oud-spelers van wie de knieën, heupen, schouders e.d. niet meer willen meewerken, losse toeschouwers en andere belangstellenden, allen op zoek naar de roemruchte Nederlandse gezelligheid.
Om die gezelligheid draait het natuurlijk ook wel een beetje op de baan, hoe enerverend (op sportief vlak dan) sommige potjes ook mogen zijn. Niet alle op het eiland verblijvende tennissers voelen zich trouwens door die insteek aangetrokken: zij zoeken grotere uitdagingen, die zij vinden met gelijkgestemden (lees: spelers met een vergelijkbare speelsterkte en dito drive) op andere banen en andere tijden. Jammer voor het gemeenschapsgevoel, maar helaas.
Laten we hopen dat de gebroeders Conde Jackson het door hen gepachte tenniscomplex nog lang met succes mogen blijven runnen, en dat Monique – met onze verenigingsvoorzitter Rob Zoet aan haar zijde – er aardigheid in blijft houden om de boel in te delen en ook de verdere organisatie op zich te nemen, zodat we, gezellig en gedreven, onze geliefde sport in de Atlantische winterzon tot in lengte van dagen kunnen blijven beoefenen!
Diego Puls (NVGC-lid en overwinteraar, bezig aan zijn derde seizoen)
