We stappen uit de auto en pakken de tassen, waaronder de tas met de zware koeiebel. De bel die gebruikt wordt door die verrückte Hollanders om het wisselen in te luiden. En wisselen doen ze, pfff…
Al sinds mensenheugenis spelen de Nederlandstaligen op de banen van Maspalomas.
Helaas horen wij daar ook regelmatig woorden die niet geheel Nederlands zijn, zoals F**k en meer van dergelijke taal. Want gemist wordt er ook, door goed en slecht en dan baal je natuurlijk. Er zijn er die komen om te winnen, zozeer zelfs dat vooraf al naar de indeling wordt gekeken om in te schatten of winst tot de mogelijkheden behoort. En zo niet dan ligt het natuurlijk aan de partner of aan de tegenstanders. Zij hebben te vaak geluk, ze kunnen niet tennissen en daardoor komt de bal overal terecht waar ik er niet bij kan. F**k.
Meer dan 20 jaar heeft Willeke hier niet de scepter gezwaaid, maar de koeiebel en ik kan u verzekeren dat de bel zwaarder is. Urenlang zat zij samen met Bram te puzzelen wie er tegen wie moest spelen. Maar ze kwam er altijd uit. Er waren jaren dat het aantal Nederlandstaligen, en hun niveau, zodanig waren dat we buitenlanders moesten laten invliegen om het geheel enigszins op het gewenste niveau te brengen. Duitsers, Esten, Engelsen en Spanjaarden hebben ons versterkt.
Inmiddels zijn we jaren verder en zwaait Monique de bel.
Het tennis is nu zo populair dat de buitenlanders terug worden gevlogen. Sommigen protesteren heftig en verkondigen aan een ieder die het wil horen dat Duitsers niet meer mogen mee spelen. Niets is minder waar want dit seizoen heb ik ook Kai nog op onze banen gezien. Dat is toch echt een Duitser.
Maar het aantal Nederlandstaligen is zo groot dat buitenlandstaligen geen kans meer krijgen.
Maar er is nieuws.
‘Ons’ tennis is zo populair dat ik verneem dat buitenlandstaligen inmiddels een spoedcursus Nederlands volgen. Zo leren zij tellen in het Nederlands, roepen UIT in het Nederlands en zelfs ‘mooie bal’. Ook ‘wat doe je nou’, naar de beroemde kreten van Erwin, hoor ik regelmatig over de banen roepen door Volker, een rasechte Duitser. Hij spreekt al een aardig woordje Nederlands. Leuk!
Een Schot is de eerste die geslaagd is voor deze spoedcursus en hij is de eerste niet-Nederlander en niet-Belg die Nederlandstalig is en dus lid kan worden en mee mag doen. Hij beheerst F**k natuurlijk als geen ander, dus dat is mooi meegenomen.
Na afloop van het tennis is er de zogenaamde derde ronde. Dat is bij ons de vijfde natuurlijk want we spelen vier keer een half uur. Dan worden de tafels aaneen geschoven en de drankjes besteld. Spontaan worden er hapjes meegenomen door verschillende mensen. Op een gegeven moment moesten zelfs de hapjes georganiseerd worden omdat er anders teveel zou komen. Zo ontzettend fijn dat deze mensen zich zo inspannen voor een gezellige nazit.
Vanwege die nazit vinden ook veel niet-tennissers de tennisbanen. Zij spelen niet met de bal maar wel met de hapjes. Ach, moet kunnen toch? Een drankje naar de hapjesman of -vrouw en het zit wel goed.
En dan zijn er nog de pizza’s. Als ik mij niet vergis dit seizoen wel 3 keer. Lekker en gezellig.
Zaterdag 30 maart was de laatste tennisdag dit seizoen, snik.
We kunnen terugkijken op een mooi seizoen waarin de gezelligheid hoogtij vierde als nooit tevoren.
Monique sprak een ieder toe en bedankte voor de inzet en de gezelligheid en hoopte dat wij iedereen volgend seizoen in goede gezondheid weerzien. Andersom werd Monique ook in het zonnetje gezet. Door sommigen is Monique zelfs extra bedankt met een doos chocola en een fles wijn. Zo attent.
Dan klinkt de laatstse bel….. tot volgend seizoen.
Een stille bewonderaar.
Foto’s van Hans Glaudemans
