Verslag golfclinic voor leden NVGC op 19 december 2022 in Golfclub Maspalomas
Ons was verzocht aan te treden gehuld in kleding die een beetje moest lijken op wat echte golfers doorgaans dragen, dus geen t-shirtjes zonder mouwen of kraagje en geen korte broeken. Voor vrouwen was de enige beperking geen korte rokjes (die kunnen natuurlijk op het open veld opwaaien en dat wordt blijkbaar gezien als ongewenst). Ik had mij al verheugd op het eindelijk eens mogen dragen van golfschoenen (van die twee- of driekleurige met spikes, gaatjes en kwasten), maar gewone sportschoenen volstonden. Bij aanmelding in de pro-shop van het prachtige golfcomplex ("We komen voor de clinic"), wist de medewerker even niet wat hij met ons aan moest. Behoefden wij soms medische hulp? De term clinic (Spaans: clínica), een neologisme dat verwijst naar een soort demonstratieles voor nitwits, is dan ook nog niet echt ingeburgerd.
Alle deelnemers - een stuk of 15 - waren ruim op tijd, dus na het overhandigen van het afgesproken inschrijfgeld aan Karen-van-de-organisatie, werden we voorgesteld aan Félix, onze Canarische gelegenheidsinstructeur, en konden we een soort verhoogd oefenplatform op voor een eerste uitleg. Die bestond vooral uit een beschrijving van de verschillende clubs (een woord dat in dit geval niet verwijst naar de locaties, maar naar de stokken waarmee geslagen wordt) en hoe die worden vastgehouden om de balletjes te slaan. Daarna werden we in twee groepjes verdeeld: de helft bleef op de verhoging om de approach te oefenen, oftewel de hoge, lange slag volgend op de iconische golfswing; de andere helft daalde af naar een soort oefengreen, een veldje met kunstgras en enkele holes waarin we de balletjes met een specifieke club moesten proberen te tikken (het zgn. putten). Dat leek makkelijker dan het was, want het veldje had een glooiing die de balletjes van hun koers deed afdwalen. "Die glooiing moet je leren lezen", aldus onze ervaren begeleider Han.
Nadat de twee groepen eerst nog stuivertje hadden gewisseld waren we toe aan de derde oefening: het chippen. Dat is de slag waarmee je de green aanspeelt (een heel kort gemaaid grasveldje met een hole erin waar een vlaggenstokje uit steekt), waarbij de bal eerst laag door de lucht gaat en dan richting de hole doorrolt. Na deze drie oefeningen, die bij elkaar anderhalf uur in beslag hadden genomen, leverden we de clubs weer in, namen dankbaar afscheid van Félix en begaven ons naar de lange tafel die voor ons klaarstond in het clubhuis. We kregen borrelhapjes en een drankje aangeboden, er werden foto´s gemaakt en Han vertelde over de mogelijkheid om (alleen of in groepjes) les te nemen en toe te werken naar het behalen van een golfcertificaat. Dat heb je nodig om tot een normale golfbaan toegelaten te worden om er te mogen spelen, anders houd je als kruk de boel te veel op. Vervolgens werkt men dan aan zijn of haar handicap (nee, in het golf geen lichamelijke of geestelijke beperking, maar het aantal slagen dat je van je score mag aftrekken). Aan banen in het zuiden van Gran Canaria om dat te doen geen gebrek overigens: je kunt ze vinden in Tauro, El Salobre, Meloneras en Maspalomas, de ene nog mooier en professioneler aangelegd dan de andere. In Nederland kunnen liefhebbers terecht bij 186 golfverenigingen, België telt zo'n 90 golfbanen.
Het was al met al een mooie introductie tot deze interessante sport, een actie die wellicht navolging verdient door andere sportclubs binnen de NVGC. Ik had nog graag in zo'n kek golfkarretje willen rondrijden, maar dat onderdeel stond niet op het programma, dus dat bewaren we voor ons volgende bezoek!
Diego Puls
